We zijn in transitie. Sommigen beweren zelfs dat we in een tijdperk van transities zitten. Een transitie van fossiele energie naar duurzame energie. Van automobiliteit naar andere, duurzamere vormen van vervoer zoals fiets, openbaar vervoer en de elektrische (deel)auto. Een transitie van bezit naar gebruik. Deze transities gebeuren allemaal op samenlevingsniveau of zelfs daarboven. Op individueel niveau maken we ook transities door, van jong naar oud, van man naar vrouw of andersom, van student naar werkend of andersom.
De overstap naar een fossielvrij en duurzaam energiesysteem was nog nooit zo relevant als vandaag de dag. Maar hoe doe je dat nu eigenlijk: groene energie delen met je buren, de gemeenschappelijke traphal duurzaam verwarmen, of koken zonder gas? Investeer je beter in wat extra centimeters dakisolatie of in een aansluiting op het warmtenet? Op het eerste zicht wat banale vragen, maar misschien maakt het antwoord op dit soort kwesties wel dat we onze energievoorziening duurzaam én sociaal rechtvaardig krijgen.
Sinds kort kunnen Europese burgers energiegemeenschappen oprichten. Bieden energiegemeenschappen de weg naar een collectieve en inclusieve energietransitie? Een blik op het SunSud-project in Brussel.
In 2050 is Nederland aardgasvrij. Rotterdam gaat mee in deze ambitie en is sinds 2016 gestart om die transitie te maken. Met de gebiedsaanpakken wordt Rotterdam wijk voor wijk van het aardgas afgehaald en aangesloten op een alternatieve, duurzame warmtevoorziening. Tegelijkertijd richt de gebiedsaanpak zich op veel meer dan alleen het aardgasvrij maken.
In korte tijd heeft energiearmoede zich ontwikkeld tot een grote beleidsuitdaging in Nederland, maar toch bleek een gerichte aanpak van de energiecrisis onmogelijk. Kunnen een beter begrip en berekening van energiearmoede overheden helpen om beleid te voeren dat niet alleen efficiënter maar ook rechtvaardiger en duurzamer is?
Om de noodzakelijke energietransitie te versnellen, maken steeds meer Vlaamse regio’s gebruik van burgerpanels als lokale experts. In samenspraak met deze panels tracht men op regionaal niveau aan gebiedsgerichte energieplanning te doen, en zo niet alleen energieproductie en uitstoot te reguleren, maar ook de ruimtelijke en landschappelijke implicaties van hernieuwbare energie met een grotere groep actoren te bespreken en ontwerpen.
De verdichting van centraal gelegen delen van de stad blijft niet zonder ruimtelijke gevolgen en er lijkt een competitie om de meest aantrekkelijk gelegen woningen te ontstaan. Wie kan het zich dan eigenlijk nog veroorloven om in de meest centrale delen van de stad te wonen?
Vooraleer u denkt dat ik hier het seksleven van mezelf of dat van mijn medegeografen uit de doeken ga doen: geen zorgen, dat doe ik (bijna) niet. Wel ga ik uitleggen waarom seksende geografen meer is dan een prikkelende titel, en eigenlijk zelfs een wetenschappelijke en maatschappelijke relevantie heeft.