Mobiliteit heeft op vele manieren invloed op de hedendaagse maatschappij. Zowel op economisch, sociaal als ecologisch vlak heeft mobiliteit positieve en negatieve impact. Veel van die effecten richten zich bewust of onbewust op collectieven. Tegelijkertijd is mobiliteit een zeer persoonsgebonden product of dienst. Elk individu bepaalt zelf waar hij heen gaat en hoe. Hierbij houdt hij rekening met zijn unieke set van voorkeuren, mogelijkheden en beperkingen. De mobiliteitskeuzes die het individu maakt worden niettemin beïnvloed door externe factoren. Door de veranderende tijd-ruimte context liggen bestemmingen verder uit elkaar dan vroeger. Mobiliteit wordt daardoor grilliger. Hierdoor verliest openbaar vervoer met vaste routes en dienstfrequenties nog altijd terrein aan het individuele vervoer. Daarnaast zijn er meer aspecten die het mobiliteitsgedrag beïnvloeden. Ook zijn er verschillende manieren waarop mobiliteit de maatschappij raakt. Sociale uitsluiting ontstaat bijvoorbeeld wanneer een individu om welke reden dan ook geen toegang heeft tot een bepaalde vorm van mobiliteit, zoals een auto, of het internet. Anderzijds is mobiliteit steeds meer een methode om een leefstijl uit te drukken. Kortom, mobiliteit kan gezien worden als een onderdeel van het hedendaagse leven dat veel raakvlakken heeft met verschillende sociale aspecten van dat leven. AGORA neemt dit als uitgangspunt in het komende themanummer over mobiliteit. Er worden oude en nieuwe mobiliteitspatronen onder de loep genomen en gekeken hoe hier beleidsmatig mee om gegaan kan worden.
Volume 22 • Nummer 5 • 2006 • Mobiliteit
Redactioneel
Redactioneel
Thema
Welke mobiliteit, welk beleid?
Maatschappij, mobiliteit en klimaatsverandering
Wisselende situaties in de netwerksamenleving
Minder overgewicht in klassieke stadswijken
De waarde van autonome mobiliteit
Mobiliteitssteun voor achtergestelden
‘Liquid life’ en oneindige reistijd
Nieuwe forensen in polycentrische regio’s
De automobiele samenleving
Varia
De blinde vlek voor terrorisme
Geografie in Amerika na 9/11
het schrikbewind als bestuursvorm